Drewniana kaplica

Kaplica ta wznosiła się na obecnym cmentarzu grzebalnym i wybudowana była w 1898 r., dzięki staraniom dziedzica Jana Kleniewskiego. Była to budowla drewniana na podmurówce o następujących wymiarach: długości 15m., szerokości 10m. i wysokości 5m., kryta po części słomą po części trzciną.
W 1992 roku na polecenie Biskupa Fulmana, Maria Kleniewska, chcąc aby powstała parafia w Zagłobie, nakazała powiększyć kaplicę tak aby jednorazowo mogła pomieścić 800 osób. Projekt powiększenia kaplicy opracował Bogdan Główczyński. Kaplica powiększona została o budynek poprzeczny takich samych rozmiarów, co istniejąca już kaplica, Po przebudowie kaplica w poziomie tworzyła kształt krzyża. Pośrodku, na kaplicy wybudowano małą wieżyczkę krytą papą, w której zawieszono sygnaturę. W kaplicy składającej się: z kruchty, nawy, małego chóru, zakrystii i małego magazynka znajdowały się dwa małe ołtarze /wielki i boczny/ i ambona. Do kaplicy prowadziły trzy wejścia, posadzka w niej była betonowa. Po roku 1922 w kaplicy od strony wschodniej, pośrodku nawy, znajdował się wielki ołtarz /główny/ na którym ustawiono drewniane /dębowe/ tabernakulum w kształcie szafki. Nad ołtarzem głównym na czerwonym suknie wisiał drewniany krzyż z wizerunkiem Pana Jezusa,otoczony dębową ramą. Do ołtarza tego prowadziły trzy stopnie. Ołtarz główny otaczała dębowa balustrada. Po prawej stronie ołtarza głównego przy bocznej ścianie był boczny ołtarz z obrazem M.B. Częstochowskiej /prawdopodobnie namalowany przez J. Chełmońskiego w 1904 r./. Na tym ołtarzu było również dębowe tabernakulum /cymborium/, do tego ołtarza prowadziły dwa stopnie. W odległości 3 m. od ołtarza bocznego stała chrzcielnica mająca kształt, „puszki” wykuta w głazie. Trzy metry dalej była ambona przymocowana do ściany. W odległości 1 m. od ambony była dawna mała zakrystia a po przebudowie magazynek. Nad wejściem do kaplicy od strony wschodniej znajdował się bardzo niski chór z fisharmonią, na chór wiodły schody z kruchty wejściowej. Za głównym ołtarzem była zakrystia, do której prowadziły drzwi z kaplicy, umieszczone z prawej strony ołtarza. Zakrystia była bardzo mała i niska. Z zewnątrz wejście do niej znajdowało się od strony południowej, drugie drzwi z zewnątrz do kaplicy umieszczono od strony północnej /w części przebudowanej/, a trzecie wejście przez kruchtę wejściową. Po bokach /przy bocznych ścianach/ w kaplicy ustawione były zwyczajne ławki sosnowe. W kaplicy tej koncentrowało się życie religijne parafii do momentu oddania do użytku budowanego kościoła parafialnego. Kaplica ta rozebrana została przez Rosjan, pod koniec działań II wojny światowej, na przełomie 1944 /1945 roku.

Istniejące zdjęcie tej kaplicy